Humus[łac.] – próchnica, jeszcze jedno bogactwo  Ziemi, które jest tak oczywiste, że aż niezauważalne, a możemy  czerpać z niego nasze zdrowie, siłę i odporność.

Badania nad substancjami próchnicowymi oraz możliwościami kwasów humusowych trwają od 200 lat i liczba ich ciągle wzrasta. Po raz pierwszy substancje próchnicowe z torfu wyodrębnił w 1786r. niemiecki chemik Franz Achard. W połowie XIX wieku badania właściwości chemicznych związków próchnicowych kontynuował szwedzki chemik Jons Jacob Berzelius, znany jako „Ojciec chemii szwedzkiej”. W XX wieku badania kontynuowali między innymi M. Kononowa, L.Christiewa, L. Aleksandrowa, D. Orłow, T. Kucharienko.

 

Humus oznacza ziemię lub glebę, w której zachodzi ciągle i nieprzerwanie szereg skomplikowanych procesów rozkładu i syntezy różnych związków organicznych przy udziale enzymów wydzielanych przez mikroorganizmy glebowe. Całość substancji organicznej gleb podzielono na dwie zasadnicze grupy: „Edaphon” – obejmujący żywą część substancji organicznej gleb, czyli  faunę i florę glebową, co stanowi 10 – 15% ogólnej masy martwej i żywej materii organicznej gleby ogółem oraz „Humus” – obejmujący obumarłe substancje organiczne występujące w glebie lub na jej powierzchni, znajdujące się w ciągłych i nieprzerwanych procesach biochemicznych.

Substancje humusowe tworzą się podczas procesu rozkładu przez miliony lat, a z upływem czasu substancje organiczne przekształcane są na składniki odżywcze. Wyróżniają się silną reaktywnością, udowodniono, że swoisty chaos substancji próchnicowych jest pozorny i skład ich jest uzależniony od źródła z którego pochodzą.  Z substancji humusowych wydziela się kwasy fulwowe, kwasy huminowe oraz huminy.

Kwasy fulwowe rozpuszczalne w wodzie –  mało trwałe – czas połowicznego trwania to 10-15 lat.

Kwasy huminowe rozpuszczalne  w alkaliach (środowisko zasadowe), aktywne, o dużej pojemności sorpcyjnej, czas połowicznego trwania to ponad 1000 lat.

Huminy – nierozpuszczalne w żadnych odczynnikach chemicznych, nieaktywne chemicznie.

Stosunek kwasów huminowych do fulwowych wskazuje  na kierunek transformacji substancji organicznej w glebie.

Chemicy i gleboznawcy dzięki analizom ujednolicili schemat budowy substancji próchnicowych. Wykazali, że bez względu na pochodzenie związki próchnicy posiadają szkielet w postaci aromatycznych pierścieni węglowych, w których występują podatne na współdziałanie jonowe, donorowo-akceptorowe oraz hydrofobowe grupy funkcyjne  karboksylowe, metoksylowe, alkoholowe, fenolowe, chininowe. Dzięki obecności grup funkcyjnych kwasy fulwowe mogą wykazywać działanie chelatujące w stosunku do metalu i aktywność antyutleniającą. Mogą wychwytywać toksyczne i rakotwórcze pierwiastki w jelicie przewodu pokarmowego, np.: kadm.

Kwasy fulwowe wzmacniają metabolizm białek, dzięki czemu poprawiają syntezę DNA i RNA w komórce. Mechanizm działania nie jest do końca poznany, ale stosowane doustnie czy zewnętrznie na skórę nie wykazują działania toksycznego, natomiast wyraźnie hamują enzym odpowiedzialny za stan zapalny, poprawiają zdolność krążenia krwi w naczyniach włosowatych, wpływają na zahamowanie wydzielania kwasu żołądkowego. Kwasy fulwowe wykazują korzystny wpływ na układ immunologiczny, tym samym przeciwdziałają powstawaniu komórek rakowych. Z powodzeniem są stosowane w preparatach leczniczych wspomagających leczenie hemoroidów, infekcjach rogówki oraz w kąpielach wspomagających leczenie zmian reumatoidalnych.

Kwasy huminowe działają ściągająco na błonę śluzową i skórę, działają przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, a także powodują wzrost oddychania tkankowego. Wywierają wpływ na syntezę prostaglandyn-IgE oraz stymulują procesy przemiany materii. Sugeruje się, że kwasy huminowe pobudzając korę nadnerczy, zwiększają wydzielanie glikokortykosteroidów, co powoduje między innymi efekt przeciwzapalny.

W wyniku badań wskazuje się również na istotną rolę kwasów w modyfikacji reakcji biochemicznych zachodzących w tkankach. Polegają one na eliminacji metali ciężkich, zapobieganiu mutacjom, działaniu antyoksydacyjnym oraz przeciwzakrzepowym, dzięki czemu działają kardioprotekcyjnie. Kwasy huminowe wpływają na wzrost poziomu hematokrytu, hemoglobiny i erytrocytów, natomiast obniżają poziom glukozy we krwi; biorą udział w oddychaniu, zwiększaniu utleniania i fosforylacji zachodzącej w komórkach mitochondrialnych; wraz z bioflawonoidami należą do związków zapobiegających mutacjom materiału genetycznego.

Kwasy humusowe pełnią ważną rolę w biosferze, tworzą odpowiednią strukturę gleby, gromadzą substancje odżywcze dla roślin, przekształcają nierozpuszczalne w wodzie mikroelementy i makroelementy w formę dostępną dla upraw, a poprzez swoje właściwości adaptogenne zwiększają odporność roślin na suszę lub nadmierną wilgotność oraz choroby.

Zastosowanie kwasów humusowych jest ekologicznie bezpieczne zarówno dla człowieka jak i całego środowiska.

Badania nad substancjami próchnicowymi oraz możliwościami kwasów humusowych trwają od 200 lat i liczba tych badań wciąż wzrasta.

Holistic Anti-V to suplement diety zawierający naturalne kwasy humusowe, pochodzące z torfu utworzonego około 200 tysięcy lat temu. Kwas humusowy zawarty w produkcie pochodzi z głębokości kilku metrów, dzięki czemu jest wolny od zanieczyszczeń cywilizacyjnych. Jedna kapsułka zawiera 250 mg oczyszczonego  kwasu humusowego .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Teresa Jaroszyńska
Ekspert ds. produktów Holistic Polska

 

 

 

 

Źródła:

1/ „Właściwości antyoksydacyjne kwasów huminowych oraz wybranych preparatów borowinowych”. Praca w Katedrze i Z-dzie Chemii Nieorganicznej i Analitycznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu.(2007r.)

2/ Z-d Gleboznawstwa i Teledetekcji Gleb UAM w Poznaniu.(12.2012r.)

3/ Podział glebowej materii organicznej wg Webera, http://www.ar.wroc.pl

4/PWN, wydanie pierwsze(1964)