W dzisiejszym szybkim tempie i nawale obowiązków, by ze wszystkim zdążyć  poświęcamy często czas na sen. Problemy ze snem stają się coraz bardziej powszechne. Wielu z nas może pomyśleć, że w weekend nadrobimy.
Ale czy to wystarczy? Więcej osób śpi zbyt mało Potrzeba snu jest indywidualna. Jednak według National Sleep Foundation dorośli (26-64 lata) na ogół potrzebują 7–9 godzin snu, a osoby starsze (powyżej 65 lat) 7-8 godzin snu.
Uważa się, że mniej niż 6 godzin snu dla dorosłych i 5-6 godzin dla osób starszych zaliczanych jest do niedoboru snu. [1] Niestety, bardzo deprecjonujemy sen. W 1998 r. 12 procent populacji USA spało mniej niż 6 godzin, w latach 2007-2010 odsetek ten sięgał 37 procent. [2]
W Szwecji od lat 90. gwałtownie nasiliły się również zaburzenia snu. Około 25 procent sypia słabo kilka razy w tygodniu, a wielu często śpi od 1 do 2 godzin mniej niż powinno. [3]
W Ogólnopolskim Badaniu Jakości Snu Polaków przeprowadzonym w 2015 roku, ponad 48% badanych zadeklarowało, że sypia średnio 6-7 godzin dziennie i aż 17% mniej niż 6 godzin dziennie. [4]

Zbyt mała ilość snu. Jakie to ma konsekwencje?

Jak wspomnieliśmy, potrzeba snu jest indywidualna. Niektóre osoby, które śpią krótko, czują się całkowicie wypoczęte po mniej niż sześciu godzinach snu. W tych przypadkach nie występuje zwiększone ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych. [5]
Jednak badania wykazały silny związek między zbyt małą ilością snu a otyłością, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Obwód talii staje się większy, a procent tkanki tłuszczowej wzrasta. Zbyt mało snu może zwiększyć ryzyko otyłości o 45 procent.
Brak snu może również na dłuższą metę podnieść ciśnienie krwi, wywołać więcej stanów zapalnych w organizmie, zwiększyć ryzyko cukrzycy typu 2 i problemów sercowo-naczyniowych i nie tylko. Czy wystarczy dobrze spać w weekend? Nie, niestety tak to nie działa.
Nie, jeśli spojrzymy na poziom cukru we krwi i wrażliwość na insulinę. W małym badaniu 15 mężczyzn w wieku 20 lat spało pięć nocy (jeden tydzień roboczy) ze zbyt małą ilością snu, a następnie dwie noce (jeden weekend) z wystarczającą ilością snu. Zgodnie z wcześniejszymi badaniami, ich wrażliwość na insulinę znacznie spadła, gdy spali za mało. Po prostu stali się bardziej odporni na insulinę. Niestety dwie dobrze przespane noce nie wystarczyły, aby odzyskać równowagę. [5] Musimy więc zadbać o wystarczająco dużo czasu na sen ̶ przez cały tydzień!

 

 

 

 

Źródła:

[1] Hirshkowitz M, Whiton K, Albert SM, et al. National Sleep Foundation’s sleep time duration recommendations: methodology and results summary. Sleep Health. 2015;1(1):40‐43. doi:10.1016/j.sleh.2014.12.010

[2] Dashti HS, Scheer FA, Jacques PF, Lamon-Fava S, Ordovás JM. Short sleep duration and dietary intake: epidemiologic evidence, mechanisms, and health implications. Adv Nutr. 2015;6(6):648‐659. Published 2015 Nov 13. doi:10.3945/an.115.008623

[3]https://www.stressforskning.su.se/polopoly_fs/1.230059.1427289971!/menu/standard/file/Introduktion%20till%20sömn%20webb.pdf

[4] https://hilding.pl/pierwsze-ogolnopolskie-badanie-jakosci-snu-polakow.html

[5] https://ki.se/forskning/nyfiken-pa-somnbrist-nar-john-blund-vagrar-dyka-upp

[6] Ness KM, Strayer SM, Nahmod NG, Chang AM, Buxton OM, Shearer GC. Two nights of recovery sleep restores the dynamic lipemic response, but not the reduction of insulin sensitivity, induced by five nights of sleep restriction. Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol. 2019;316(6):R697‐R703. doi:10.1152/ajpregu.00336.2018