Koenzym Q10 należy do grupy związków o właściwościach utleniająco – redukcyjnych, które biorą udział w najważniejszych przemianach metabolicznych. 

Badania nad koenzymem Q10 rozpoczęły się ok. 50 lat temu. Zespół badaczy z Hoffman- La-Roche oraz Zakładu Chemii Nieorganicznej w Bazylei opisał profil tego enzymu, który jest transporterem protonów i elektronów w łańcuchu oddechowym i jest niezbędny do produkcji energii, bez której organizm nie może żyć.

Proces starzenia się organizmu przy udziale czynników zewnętrznych, takich jak, np. promienie słoneczne sprzyja oksydacji struktur komórkowych. Być może obniżanie się poziomu  koenzymu Q10 w organizmie, które rozpoczyna się już po 20 roku życia, ma wpływ na ten proces, bowiem stwierdzono, że ów koenzym chroni keratynocyty przed działaniem  promieniowania UVA.     

W innych badaniach wykazano, że koenzym Q10 podawany profilaktycznie myszom,  zmniejsza ryzyko rozwoju nowotworu wywoływanego dibenzopirenem i wydłuża ich przeżycie.  W tej obserwacji wykazano, że zwiększenie dawki Q10 miało korzystny wpływ na parametry opisanego badania, który poprawiał się wraz ze zwiększaną wielkością stosowanej dawki. Kolejne badanie wykazało, że aplikowanie Q10 myszom z białaczką, hamuje powiększanie się śledziony i wątroby oraz zmniejsza ich śmiertelność. Wykazano współdziałanie koenzymu Q10 z cyklofosfamidem i hydrokortyzonem. U chorych na nowotwory piersi, płuc, gruczołu krokowego, żołądka, jelita grubego i odbytu stwierdzono bardzo niskie stężenie koenzymu Q10, a jego wystarczająca obecność w organizmie może hamować produkcję niektórych cytokin towarzyszących rozwojowi nowotworów.

Badania kliniczne  rozpoczęte w 1975 r. i trwające nadal opisują przypadki pacjentów z rakiem piersi, u których podawanie koenzymu Q10 doprowadziło do znaczącej regresji guza. Natomiast u 14 chorych na raka prostaty, którym podawano koenzym Q10 przez 1 rok w dawce 600 mg dziennie, stwierdzono, że u 10 chorych blisko pięciokrotnie zwiększyło się stężenie Q10 we krwi, wzrósł poziom leukocytów, obniżyło się PSA oraz wielkość guza odpowiedni o 73,6% i 48,4%.

Wyniki niektórych badań sugerują, że koenzym Q10 obniża aktywność rozwoju objawów uszkodzenia układu nerwowego u zwierząt doświadczalnych, wywołanego różnymi metodami, stąd obiecujące jest zastosowanie Q10 w terapii chorób neurologicznych, np. w przypadku choroby Parkinsona, Alzheimera, stwardnienia rozsianego.

Badacze japońscy odnotowali poprawę czynności komórek beta trzustki oraz korzystną zmianę w kontroli glikemii u chorych na cukrzycę typu 2, którzy przyjmowali  Q10. 

Koenzym Q10 i jego działanie w organizmie człowieka pozostaje w spektrum zainteresowania naukowców, a wyniki badań są zachęcające, szczególnie w stanach chorobowych, w których swój udział miały nadmiarowe wolne rodniki, a więc w chorobach neurologicznych, dermatologicznych, nowotworowych oraz cukrzycy.  Enzym ten naturalnie występujący w organizmie człowieka i jednocześnie naturalnie obniżający swój poziom z wiekiem, może być uzupełniany egzogennie i co ważne nie powoduje większych działań ubocznych, jest dobrze tolerowany, jest lekiem o dużym potencjale terapeutycznym.

W skórze, koenzym Q10 podany miejscowo dobrze przenika do naskórka i choć nieco słabiej do skóry właściwej, to jednak podany w ten sposób przedostaje się do keratocytów, zwiększając ich odporność na stres oksydacyjny, jak również na uszkodzenia wywołane promieniowaniem UV oraz na aktywność kolagenozy. W efekcie Q10 zwiększa syntezę DNA w tych komórkach, jak również biosyntezę kwasu hialuronowego, a zatem działa ochronnie na kolagen, co przyczynia się do zmniejszenia zmarszczek po miejscowym zastosowaniu, a ponieważ jest termostabilny i fotostabilny, z powodzeniem może być stosowany w formie kremu.

Starzenie się jest związane między innymi ze szkodliwym działaniem wolnych rodników, przy obniżającym się z wiekiem poziomie naturalnie występującego koenzymu Q10, starzenie organizmu następuje szybciej i uszkodzeniu ulegają procesy wewnętrzne organizmu.

W celu spowolnienia tego procesu stosuje się różne związki neutralizujące wolne rodniki. Grupą takich związków jest witamina E oraz podobny do niej budową chemiczną koenzym Q10, który nawet bardziej skutecznie chroni komórki przed uszkodzeniami oksydacyjnymi niż Witamina E.

Witamina E i koenzym Q10 mają podobny profil, choć ich działanie antyoksydacyjne jest różne. Witamina E zapobiega dalszym uszkodzeniom, ale nie chroni przed doprowadzeniem do uszkodzenia, czyli przed reakcją wolnych rodników z lipidami. Natomiast koenzym Q10 nie dopuszcza do tej reakcji, neutralizując wolne rodniki, stanowiąc tym samym pierwszą linię obrony.

Wysokie stężenia witamin E i Q10 są zlokalizowane w wewnętrznych błonach mitochondriów, a do utrzymania ich funkcji i integralności witamina E i koenzym Q10 są niezbędne.

Koenzym Q10 pozyskiwany z pożywienia może nie być wystarczający, dlatego przyjmowanie preparatów z jego zawartością może być wskazane w celu uzupełnienia niedoborów. Zwykle zaleca się od 30 do 100mg dziennie, w niektórych schorzeniach może być zalecane większe jego spożycie. Koenzym Q10 tak jak witamina E wchłania się w obecności tłuszczu, więc zaleca się zażywać je po posiłku. Zaletą Q10 jest bardzo dobra tolerancja i nietoksyczność.

Koenzym Q10 zawarty w produkcie Holistic Q10 jest bioidentyczny  z koenzymem Q10 znajdującym się w organizmie.

Holistic Q10 jest rozpuszczony w organicznym oleju lnianym, co zapewnia jego lepsze wchłanianie,  jest dobrze przebadany i można go stosować jako suplement doustnie lub nanosić bezpośrednio na dziąsła.
1 kapsułka zawiera optymalną ilość koenzymu Q10, to jest 60 mg oraz dodatkowe wsparcie witaminy C w ilości 25 mg.

Teresa Jaroszyńska
Specjalistka ds. produktów Holistic Polska

Źródła:

1/ Wydawnictwo-tygiel.pl/assets/266/Medyczne aspekty kosmetologii i diety.

2/ http://www.q10.pl/drzewoski.pdf/

3/ https://www.sciencedirectassets.com/782859/1-s

4/ http://www.lekka.pl/czytelnia/koenzymQ10

KOENZYM  Q10  –   ROLA  JAKĄ  ODGRYWA  W  PROCESIE  STARZENIA  SIĘ  I  ROLA  JAKĄ   ODGRYWA  W  ORGANIZMIE  CZŁOWIEKA.

Koenzym Q10 należy do grupy związków o właściwościach utleniająco – redukcyjnych, które biorą udział w najważniejszych przemianach metabolicznych. 

Badania nad koenzymem Q10 rozpoczęły się ok. 50 lat temu. Zespół badaczy z Hoffman- La-Roche oraz Zakładu Chemii Nieorganicznej w Bazylei opisał profil tego enzymu, który jest transporterem protonów i elektronów w łańcuchu oddechowym i jest niezbędny do produkcji energii, bez której organizm nie może żyć.

Proces starzenia się organizmu przy udziale czynników zewnętrznych, takich jak, np. promienie słoneczne sprzyja oksydacji struktur komórkowych. Być może obniżanie się poziomu  koenzymu Q10 w organizmie, które rozpoczyna się już po 20 roku życia, ma wpływ na ten proces, bowiem stwierdzono, że ów koenzym chroni keratynocyty przed działaniem  promieniowania UVA.     

W innych badaniach wykazano, że koenzym Q10 podawany profilaktycznie myszom,  zmniejsza ryzyko rozwoju nowotworu wywoływanego dibenzopirenem i wydłuża ich przeżycie.  W tej obserwacji wykazano, że zwiększenie dawki Q10 miało korzystny wpływ na parametry opisanego badania, który poprawiał się wraz ze zwiększaną wielkością stosowanej dawki. Kolejne badanie wykazało, że aplikowanie Q10 myszom z białaczką, hamuje powiększanie się śledziony i wątroby oraz zmniejsza ich śmiertelność. Wykazano współdziałanie koenzymu Q10 z cyklofosfamidem i hydrokortyzonem. U chorych na nowotwory piersi, płuc, gruczołu krokowego, żołądka, jelita grubego i odbytu stwierdzono bardzo niskie stężenie koenzymu Q10, a jego wystarczająca obecność w organizmie może hamować produkcję niektórych cytokin towarzyszących rozwojowi nowotworów.

Badania kliniczne  rozpoczęte w 1975 r. i trwające nadal opisują przypadki pacjentów z rakiem piersi, u których podawanie koenzymu Q10 doprowadziło do znaczącej regresji guza. Natomiast u 14 chorych na raka prostaty, którym podawano koenzym Q10 przez 1 rok w dawce 600 mg dziennie, stwierdzono, że u 10 chorych blisko pięciokrotnie zwiększyło się stężenie Q10 we krwi, wzrósł poziom leukocytów, obniżyło się PSA oraz wielkość guza odpowiedni o 73,6% i 48,4%.

Wyniki niektórych badań sugerują, że koenzym Q10 obniża aktywność rozwoju objawów uszkodzenia układu nerwowego u zwierząt doświadczalnych, wywołanego różnymi metodami, stąd obiecujące jest zastosowanie Q10 w terapii chorób neurologicznych, np. w przypadku choroby Parkinsona, Alzheimera, stwardnienia rozsianego.

Badacze japońscy odnotowali poprawę czynności komórek beta trzustki oraz korzystną zmianę w kontroli glikemii u chorych na cukrzycę typu 2, którzy przyjmowali  Q10. 

Koenzym Q10 i jego działanie w organizmie człowieka pozostaje w spektrum zainteresowania naukowców, a wyniki badań są zachęcające, szczególnie w stanach chorobowych, w których swój udział miały nadmiarowe wolne rodniki, a więc w chorobach neurologicznych, dermatologicznych, nowotworowych oraz cukrzycy.  Enzym ten naturalnie występujący w organizmie człowieka i jednocześnie naturalnie obniżający swój poziom z wiekiem, może być uzupełniany egzogennie i co ważne nie powoduje większych działań ubocznych, jest dobrze tolerowany, jest lekiem o dużym potencjale terapeutycznym.

W skórze, koenzym Q10 podany miejscowo dobrze przenika do naskórka i choć nieco słabiej do skóry właściwej, to jednak podany w ten sposób przedostaje się do keratocytów, zwiększając ich odporność na stres oksydacyjny, jak również na uszkodzenia wywołane promieniowaniem UV oraz na aktywność kolagenozy. W efekcie Q10 zwiększa syntezę DNA w tych komórkach, jak również biosyntezę kwasu hialuronowego, a zatem działa ochronnie na kolagen, co przyczynia się do zmniejszenia zmarszczek po miejscowym zastosowaniu, a ponieważ jest termostabilny i fotostabilny, z powodzeniem może być stosowany w formie kremu.

Starzenie się jest związane między innymi ze szkodliwym działaniem wolnych rodników, przy obniżającym się z wiekiem poziomie naturalnie występującego koenzymu Q10, starzenie organizmu następuje szybciej i uszkodzeniu ulegają procesy wewnętrzne organizmu.

W celu spowolnienia tego procesu stosuje się różne związki neutralizujące wolne rodniki. Grupą takich związków jest witamina E oraz podobny do niej budową chemiczną koenzym Q10, który nawet bardziej skutecznie chroni komórki przed uszkodzeniami oksydacyjnymi niż Witamina E.

Witamina E i koenzym Q10 mają podobny profil, choć ich działanie antyoksydacyjne jest różne. Witamina E zapobiega dalszym uszkodzeniom , ale nie chroni przed doprowadzeniem do uszkodzenia, czyli przed reakcją wolnych rodników z lipidami. Natomiast koenzym Q10 nie dopuszcza do tej reakcji, neutralizując wolne rodniki , stanowiąc tym samym pierwszą linię obrony.

Wysokie stężenia witamin E i Q10 są zlokalizowane w wewnętrznych błonach mitochondriów, a do utrzymania ich funkcji i integralności witamina E i koenzym Q10 są niezbędne.

Koenzym Q10 pozyskiwany z pożywienia może nie być wystarczający, dlatego przyjmowanie preparatów z jego zawartością może być wskazane w celu uzupełnienia niedoborów. Zwykle zaleca się od 30 do 100mg dziennie, w niektórych schorzeniach może być zalecane większe jego spożycie. Koenzym Q10 tak jak witamina E wchłania się w obecności tłuszczu, więc zaleca się zażywać je po posiłku. Zaletą Q10 jest bardzo dobra tolerancja i nietoksyczność.

KOENZYM Q10 zawarty w produkcie HOLISTIC Q10 jest bioidentyczny  z koenzymem Q10 znajdującym się w organizmie.

Holistic Q10 jest rozpuszczony w organicznym oleju lnianym, co zapewnia jego lepsze wchłanianie,  jest dobrze przebadany i można go stosować jako suplement doustnie lub nanosić bezpośrednio na dziąsła.

Opakowanie zawiera 60 kapsułek, zaleca się 1 kapsułkę dziennie do 4 kapsułek w przypadku takiej konieczności.

1 kapsułka zawiera optymalną ilość koenzymu Q10, to jest 60 mg oraz dodatkowe wsparcie witaminy C w ilości 25 mg.

Opakowanie zawiera 60 ka

Źródła:

1/ Wydawnictwo-tygiel.pl/assets/266/Medyczne aspekty kosmetologii i diety.

2/ http://www.q10.pl/drzewoski.pdf/

3/ https://www.sciencedirectassets.com/782859/1-s

4/ http://www.lekka.pl/czytelnia/koenzymQ10