Informujemy, że strona holistic-polska.pl zaktualizowała Politykę Prywatności. Przetwarzamy Twoje dane wyłącznie w sposób konieczny do udzielenia usługi na podstawie art. 6 ust. 1 lit. f RODO. Pełna treść dokumentu znajduje się > TUTAJ <
Informujemy również, że aby zapewnić jak najlepszą obsługę naszej strony korzystamy z plików cookies. Szanujemy prywatność i przypominamy o możliwości dokonania zmian ustawień dotyczących cookies. Jeśli nie wyrażasz na to zgody możesz wyłączyć obsługę cookies w ustawieniach Twojej przeglądarki.
Kliknij Akceptuję aby przejść do strony.
Niektóre warianty genów wpływają na przyswajalność witaminy D. W duńskim badaniu obserwowano grupę ludzi w miesiącach zimowych i wpływ przetworzonej żywności i sztucznego światła słonecznego na kondycję organizmu.
W okresie letnim witaminę D uzupełniamy najlepiej, w procesie jej syntezowania w naszej skórze. Zimą te procesy nie występują, ponieważ światło słoneczne słabnie i jesteśmy wówczas uzależnieni od pozyskiwania witaminy D3 wraz z dietą i suplementacją.
Duńskie badanie będące podstawą przewodu doktorskiego postawiło pytanie, czy każdy równie łatwo potrafi utrzymać poziom witaminy D podczas zimy, czy też istnieją różnice genetyczne, które na jej poziom w organizmie mają wpływ?
Geny determinują metabolizm witaminy D
W tym badaniu wykazano, że dwa geny, enzym wątrobowy o nazwie CYP2R1 i białko wiążące witaminę D (GC), mają kluczowe znaczenie dla przyswajalności witaminy D3 z diety i promieni słonecznych lub sztucznego światła UVA i UVB.
Testy odbyły się dwa razy – częściowo pod koniec lata, aby zobaczyć, jak ludzie się” ładują” magazyny witaminy D3, a następnie w środku zimy, aby zobaczyć, jak jej poziom spada podczas pochmurnej pory roku.
Badacz odpowiedzialny za badanie wyjaśnia:
„Wyniki pokazują, że nosiciele tych wariantów genetycznych mają najniższy poziom witaminy D późnym latem, a ich poziom spada najbardziej zimą, pomimo spożywania wzbogaconej witaminą D żywności. Uzyskują również najmniejszy wzrost, gdy eksponowani są na sztuczne światło słoneczne na skórę w porównaniu z osobami, u których nie występują geny ryzyka. Mam nadzieję znaleźć osoby ze zwiększonym ryzykiem niedoboru.”
Ponieważ niedobór witaminy D jest powiązany z wieloma różnymi schorzeniami, naukowcy chcą znaleźć sposoby na zidentyfikowanie osób najbardziej zagrożonych, u których poziom witaminy D trudno podnieść wraz z dietą i suplementacją.
„Wyniki badania można wykorzystać do identyfikacji osób, które są genetycznie bardziej narażone na niedobór witaminy D” – twierdzą naukowcy w swoim artykule.
Jednak badanie nie pokazuje, czy osoby z tymi wariantami genów mają zwiększone ryzyko rozwoju chorób powiązanych z niedoborami witaminy D w późniejszym życiu.
Odniesienia:
Nissen J, Vogel U, Ravn-Haren G, Andersen EW, Madsen KH, Nexø BA, Andersen R, Mejborn H, Bjerrum PJ, Rasmussen LB, Wulf HC. Common variants in CYP2R1 and GC genes are both determinants of serum 25-hydroxyvitamin D concentrations after UVB irradiation and after consumption of vitamin D₃-fortified bread and milk during winter in Denmark. Am J Clin Nutr. 2015 Jan;101(1):218-27. doi: 10.3945/ajcn.114.092148. Epub 2014 Nov 5. PMID: 25527766.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25527766/