SIBO (Small Intestinal Bacterial Overgrowt) to stan charakteryzujący się nierównowagą (dysbiozą) bakterii w jelicie cienkim. Mikrobiota jelitowa, czyli zbiorowość mikroorganizmów zamieszkujących nasze jelita, ma kluczowe znaczenie dla zdrowia. Bakterie te przyczyniają się do trawienia pokarmów, produkcji witamin, ochrony przed patogenami i regulacji odpowiedzi immunologicznej. Jednak, gdy bakterie, które zwykle są obecne w jelicie grubym, zaczynają nadmiernie kolonizować jelito cienkie, dochodzi do licznych problemów z układem pokarmowym – mówimy wtedy o SIBO.
Taka dysbioza może prowadzić do problemów, takich jak wzdęcia, uczucie pełności po jedzeniu, biegunki, zaparcia, osłabienie, zgaga, niestrawność, produkcja nadmiernej ilości gazów, uszkodzenie błony śluzowej jelita cienkiego czy niedożywienie (ponieważ bakterie te mogą konkurować z gospodarzem o składniki odżywcze). Równowaga mikrobioty jest zatem kluczowa dla utrzymania zdrowia, a jej zakłócenie, jak w przypadku SIBO, może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych.
Przyczyny SIBO mogą być różne. Często są to problemy z ruchliwością jelit (spowolnienia pasażu jelitowego), na przykład w wyniku choroby autoimmunologicznej, uszkodzenia nerwów lub mięśni jelit. Jeśli masz spowolniony pasaż jelitowy, pokarm może zatrzymać się zbyt długo w jednym miejscu, umożliwiając nadmierne namnażanie się bakterii. Inne możliwe przyczyny SIBO to niedobory enzymów trawiennych, leczenie farmakologiczne (niektóre leki, w tym niektóre rodzaje leków przeciwbólowych i antybiotyków, mogą wpływać na równowagę bakterii w jelitach) czy choroby przewlekłe (np. niedoczynność tarczycy, zespół jelita drażliwego, choroba Leśniowskiego-Crohna i celiakia) które mogą wpływać na zdrowie jelit.
Aby prawidłowo zdiagnozować SIBO, niezbędne jest wykonanie badań diagnostycznych, które zleca gastroenterolog. Takie badanie da nam informację, z jakim rodzajem SIBO mamy do czynienia – a dopiero ta informacja umożliwi dobranie spersonalizowanego protokołu terapeutycznego. Leczenie SIBO często wymaga zintegrowanego podejścia, które może obejmować modyfikację diety, antybiotyki i suplementację. Antybiotykoterapia może być niezbędna, aby celowo zredukować ilość problematycznych bakterii, a dietoterapia odgrywa bardzo ważną rolę w kontekście odbudowy prawidłowej mikrobioty jelit. Bez odpowiednio przeprowadzonej dietoterapii powrót do równowagi mikrobioty jelitowej nie będzie możliwy.
W terapii SIBO warto wspierać się również indywidualnie dobraną suplementacją. Pod uwagę można wziąć tu między innymi: probiotyki, enzymy trawienne, berberynę, allicynę z czosnku, olejek z oregano, kwas kaprylowy czy l-glutaminę. Berberyna to związek roślinny, który wykazuje silne właściwości przeciwbakteryjne, a w kontekście SIBO istotną zaletą jest jej zdolność do hamowania patogenów jelitowych, co sprzyja zwalczaniu nadmiernego wzrostu bakterii w jelicie cienkim. Badanie z 2015 roku opublikowane w „Journal of Gastroenterology and Hepatology” wykazało, że berberyna może hamować wzrost bakterii E. coli, co jest jednym z potencjalnych mechanizmów, przez które berberyna może pomagać w leczeniu SIBO. Z kolei badanie opublikowane w „European Review for Medical and Pharmacological Sciences” z 2014 roku wskazuje, że berberyna może zmieniać skład mikrobioty jelitowej na korzyść zdrowszych bakterii. Badanie to wykazało, że berberyna znacząco zmniejszyła liczbę szkodliwych bakterii w jelicie, takich jak Escherichia coli i Streptococcus, jednocześnie zwiększając liczbę korzystnych bakterii, takich jak Bifidobacterium i Lactobacillus. Ponadto berberyna może wpływać na produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych (SCFA), które są kluczowe dla zdrowia jelit i ogólnej homeostazy organizmu. Z tego powodu berberyna może być potencjalnie korzystna nie tylko w leczeniu SIBO, ale także w poprawie ogólnego zdrowia jelit.
Natomiast enzymy trawienne mogą pomóc w poprawie trawienia i absorpcji składników odżywczych. Badanie z 2008 roku opublikowane w „Journal of Clinical Gastroenterology” wykazało, że enzymy trawienne mogą poprawić objawy SIBO u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Z kolei olejek z oregano ma silne właściwości antybakteryjne i antygrzybicze, które mogą pomóc w walce z nadmiernym rozwojem bakterii. Kaparyna, inaczej kwas kaprylowy, jest naturalnym związkiem antybakteryjnym i antygrzybiczym, a L-glutamina – aminokwasem, który pomaga w naprawie i ochronie błony śluzowej jelit. Wartym uwagi suplementem może być również allicyna, składnik czosnku, która posiada właściwości przeciwgrzybiczne i przeciwbakteryjne, w tym szczególnie silne przeciwko wielu szczepom bakterii jelitowych. W kontekście SIBO, allicyna może potencjalnie pomóc w kontroli nadmiernego wzrostu bakterii w jelicie cienkim. Badanie z 2018 roku opublikowane w „International Journal of Antimicrobial Agents” wykazało, że allicyna ma silne właściwości antybakteryjne przeciwko wielu typom bakterii, w tym tych, które mogą powodować SIBO. Z kolei w innym badaniu wykazano, że allicyna była skuteczna w leczeniu SIBO u pacjentów z przewlekłym zapaleniem żołądka. Z kolei rodzaj probiotyków zawsze dobieramy indywidualnie w zależności od konkretnego typu SIBO, ponieważ w przypadku zaburzeń związanych z dysbiozą jelitową nieprawidłowo dobrane szczepy bakterii probiotycznych mogą tylko nasilić problem. Pamiętaj, że ostatecznie każda suplementacja powinna być dostosowana indywidualnie do potrzeb pacjenta i prowadzona pod ścisłym nadzorem lekarza i dietetyka, a powyższy tekst nie stanowi porady medycznej.
Daria Łukowska
dietetyczka, popularyzatorka nauki
autorka kanału „Forma na życie” na YouTube
Źródło:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32023228/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4030608/
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/29365334/
Problem nieszczelnego jelita jest dość powszechny i może się przyczyniać między innymi do wywołania IBS, autoimmunizacji i chorób psychicznych. Kiwi zawiera prebiotyki, które mogą chronić jelita przed przepuszczaniem niepożądanych substancji.
Ściana jelit jest warstwą komórek, które muszą być w stanie odróżnić to, co powinno dostać się do organizmu, a co powinno pozostać na zewnątrz. Barierami, które wspierają ten proces selekcji są także błona śluzowa jelit, flora jelitowa, a także układ odpornościowy znajdujący się w tkance limfatycznej tuż wewnątrz ściany jelita. Kiedy jelito traci swoją barierę, traci swoją funkcję, co może być związane z kilkoma różnymi chorobami, takimi jak stan zapalny jelit, autoimmunizacja i zaburzenia metabolizmu, zwane także zespołem metabolicznym.
Substancje roślinne dobre dla jelit
Prebiotyki znajdujące się w warzywach, owocach i jagodach stanowią pokarm dla pożytecznych bakterii jelitowych. Wiele prebiotyków to włókna, których sami nie możemy wykorzystać, ale nasza flora jelitowa tak, a następnie może z nich wytworzyć korzystne dla naszego organizmu substancje, takie jak kwas masłowy. Niedawno zrozumieliśmy więcej o tym, jak polifenole w roślinach mogą działać jako prebiotyki dla naszych dobrych bakterii. Polifenole są również barwnikami roślin. Różne rodzaje polifenoli nadają roślinom na przykład czerwony, pomarańczowy, fioletowy lub zielony kolor. Kiwi to owoc, który po raz pierwszy został wyhodowany w Chinach. Tam jest stosowany od tysięcy lat w medycynie chińskiej jako środek leczniczy na problemy żołądkowe. Nikt nie wiedział, w jaki sposób dokładnie kiwi ma taki wpływ na zdrowie, ale grupa naukowców postanowiła przyjrzeć się temu bliżej.
Kiwi i nieszczelne jelita
Badanie, które przeprowadzili, było badaniem na zwierzętach, w którym zdrowie jelit szczurów służyło jako model tego, co dzieje się w ludzkim jelicie. W badaniu zastosowano dietę wysokotłuszczowa, która wywoływała stan zapalny i przyczyniała się do zespołu nieszczelnego jelita, dietę w której dodano ekstrakty z polifenoli kiwi oraz placebo. W rezultacie ekstrakt z kiwi był w stanie zapobiec nieszczelnemu jelitu spowodowanemu dietą wysokotłuszczową i powodował poprawą flory jelitowej. Oto kilka efektów z suplementacji polifenolami z kiwi:
- Kolonie bakterii kwasu mlekowego i Bifidobacteria rozrosły się – zwykle działają one przeciwzapalnie w jelitach.
- Kolonie clostridium i Firmicutes zmniejszyły się – są one zwykle związane z zapaleniem jelit.
- Produkcja białek, które wzmacniają zdolność jelita do utrzymywania stabilnych, ciasnych połączeń w ścianie jelita stała się wyższa.
- Poziom substancji przeciwzapalnych wzrósł, podczas gdy substancji prozapalne spadły (1).
Czym jest nieszczelne jelito?
Zwykle jelito jest przepuszczalne dla składników odżywczych, składników mineralnych i wody. Przepuszcza również wybrane części obcych białek jako formę treningu dla układu odpornościowego. Nie powinien jednak przepuszczać bakterii, wirusów i większości obcych białek. Kiedy jelito staje się bardziej przepuszczalne, czego powodem są stres, infekcje lub niewłaściwa dieta, może zacząć przepuszczać cząsteczki, które nie powinny wnikać do organizmu. To z kolei powoduje przewlekłe stany zapalne o niskim stopniu złośliwości, które może przyczynić się do powstania wielu chorób, takich jak:
– Choroby zapalne jelit
– Cukrzyca
– Nadwaga
– Choroby psychiczne
– Stłuszczenie wątroby nie spowodowane alkoholem
-Autoimmunizacji
Innymi słowy, funkcja naszej bariery jelitowej jest kluczowa dla zdrowia.
Więcej o prebiotykach
Prebiotyki są pokarmem bakterii i znajdują się w warzywach, owocach i jagodach. Nie są one rozkładane przez nasze enzymy, ale mogą być przekształcane przez naszą florę jelitową na przykład w krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, takie jak kwas masłowy.
– Prebiotyki mogą mieć nazwy takie jak błonnik guar, oligofruktoza, inulina i arabinogalaktan.
– Prebiotyki zwiększają obecność dobrych bakterii w jelitach, takich jak bakterie kwasu mlekowego i bifidobakterie.
Inne możliwe funkcje prebiotyków:
– Pomagają wchłaniać wapń
– Wyrównują wchłanianie pokarmu, a tym samym zapobiegają wahaniom poziomu cukru we krwi
– Pozwalają na szybsze przechodzenie pokarmu przez jelita, co zapobiega zaparciom
– Zapobiegają infekcjom jelitowym
– Utrzymują zdrowe komórki w ścianie jelita (2)
– Dodatkowa porcja prebiotyków w diecie, może mieć korzystny wpływ na ogólną kondycję jelit.
Grupa, która otrzymała dodatkowe prebiotyki, wykazała zmniejszoną częstość występowania stanu zapalnego w jelitach po trzech miesiącach (3).
Odniesienia:
Yuan M, Chen X, Su T, Zhou Y, Sun X. Supplementation of Kiwifruit Polyphenol Extract Attenuates High Fat Diet Induced Intestinal Barrier Damage and Inflammation via Reshaping Gut Microbiome. Front Nutr. 2021 Aug 30;8:702157. doi: 10.3389/fnut.2021.702157. PMID: 34527688; PMCID: PMC8435571.
Cummings JH, Macfarlane GT. Gastrointestinal effects of prebiotics. Br J Nutr. 2002 May;87 Suppl 2:S145-51. doi: 10.1079/BJNBJN/2002530. PMID: 12088511. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12088511/
Neyrinck AM, Rodriguez J, Zhang Z, Seethaler B, Sánchez CR, Roumain M, Hiel S, Bindels LB, Cani PD, Paquot N, Cnop M, Nazare JA, Laville M, Muccioli GG, Bischoff SC, Walter J, Thissen JP, Delzenne NM. Prebiotic dietary fibre intervention improves fecal markers related to inflammation in obese patients: results from the Food4Gut randomized placebo-controlled trial. Eur J Nutr. 2021 Sep;60(6):3159-3170. doi: 10.1007/s00394-021-02484-5. Epub 2021 Feb 5. PMID: 33544206; PMCID: PMC8354918.
Menopauza występuje między 42 a 52 rokiem życia kobiety, jej naturalne zakończenie cyklu menstruacyjnego rozpoczyna się stopniowym obniżaniem poziomu estrogenu, żeńskiego hormonu płciowego, który wytwarzany jest głównie przez jajniki. Następnie tę rolę przejmują nadnercza, wówczas u zdrowej kobiety menopauza przebiega łagodnie, a bywa też, że bezobjawowo. Jednak w przypadku braku równowagi w tych przemianach organizmu, pojawiają się różne i uciążliwe objawy, takie jak: uderzenia gorąca, rozdrażnienie, poty nocne, bezsenność, nerwowość, stany depresyjne, skurcze nóg, skłonność do krwiaków i żylaków. Zaburzenia procesu przekwitania mijają po kilku miesiącach lub po roku.
Standardowe leczenie opiera się na podawaniu estrogenów, jednakże wykazano, że uzupełnianie jego poziomu lekami niesie za sobą ryzyko wystąpienia zaburzeń chorobowych, np. raka piersi, macicy czy wątroby, a ponadto wraz z przyjmowaniem estrogenu z zewnątrz, zostaje ograniczona zdolność nadnerczy do wytwarzania tego hormonu. Potencjał i możliwości nadnerczy wspierają inne bezpieczne metody, między innymi dieta, w której występują zarodki pszenne, fasolka mung i jej kiełki, fasolka szparagowa, wodorosty, spirulina, proso, czarna fasola, tofu, jęczmień oraz nasiona sezamu, szczególnie czarnego sezamu. Ponadto, z powodu obniżonego wchłaniania wapnia, istotna jest odpowiednia ilość witaminy D i magnezu. Bardzo ważne są witaminy E, B kompleks, C i A. Wyjątkowo pomocny jest udział ziół. Spośród wielu wyróżnia się czerwona koniczyna.
Czerwona koniczyna to rodzaj rośliny z rodziny motylkowatych, należy do niej 300 gatunków rosnących w Europie, Azji, Ameryce, Australii i w górskich rejonach Afryki. Większość gatunków, to cenne rośliny pastewne o wysokiej zawartości białka, wśród nich najważniejsze to: koniczyna białoróżowa, czyli szwedzka, którą wprowadzono do uprawy w miasteczku Alsik w Szwecji, stosowana tam jako środek przeciwzapalny, przeciwbólowy, przeczyszczający, a także przy dusznicy bolesnej i bólach mięśniowych. Następnie koniczyna biała, wprowadzona do uprawy w XVI wieku w Holandii, potem w Anglii i innych krajach europejskich. Obecnie uprawiana jest w Kanadzie i Nowej Zelandii, stosowana w przeziębieniach, gruźlicy płuc, podagrze, zatruciach, chorobach kobiecych. Choć w lecznictwie wykorzystuje się kilka gatunków, to jednak powszechnie uprawiana jest koniczyna czerwona. Jej uprawa ma swój początek w XIV wieku na terenie północnych Włoch. Stamtąd rozprzestrzeniła się do Holandii, Francji, Anglii i innych krajów. W jej kwiatach wykryto glikozydy, trifolinę i izotrifolinę, barwniki flawonowe, olejek eteryczny, tłuszcze, żywice, kwasy organiczne i karoten. Roślina ta zawiera tak ważne dla nas fitoestrogeny, a w nich główne związki czynne: genisteina, daidzeina, biochanina A, formononetyna oraz kwercetyna. W kiełkach koniczyny czerwonej głównym fitoestrogenem jest kumesterol, pozostałe składniki występowały w nieco mniejszych ilościach.
Badania wykazały, że związki zawarte w koniczynie czerwonej łagodzą objawy menopauzy, wpływają korzystnie na działanie przeciwutleniające i przeciwnowotworowe, wspomagają pracę układu krążenia, co więcej, mogą stabilizować poziom glukozy we krwi oraz lipidów.
Teresa Jaroszyńska
Ekspertka Holistic Polska
Prowadzi bezpłatne konsultacje w ramach Ekspertlinii Holistic: 572 312 127
Źródła:
1/ „Rośliny lecznicze i bogate w witaminy”- Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne
2/ „Odżywianie dla zdrowia” – Paul Pitchford
3/ Zastosowanie Roślin Leczniczych w menopauzie http://www.postepyfitoterapii.pl
4/ https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/term=red+clover+in+menopause
Dziś wiemy, że dużo cukru negatywnie wpływa na błonę śluzową jelit. Badania wykazały, że myszy karmione dużą ilością cukru miały poważniejsze problemy zdrowotne związane ze stanem zapalnym w okrężnicy.
CUKIER TO CUKIER?
Czasami możesz usłyszeć „cukier to cukier”, co oznacza, że wszystkie formy cukru mają taki sam wpływ na organizm. Uporządkujmy i wyjaśnijmy pojęcia i zasadniczą różnicę między cukrami.
Glukoza jest preferowanym źródłem energii w organizmie, a człowiek dosłownie nie może przetrwać bez glukozy. Glukoza jest zdecydowanie najbardziej efektywnym sposobem wytwarzania ATP w komórkach, co wytwarza moc i energię zarówno w komórce, jak i ciele. Glukoza znajduje się w owocach, jagodach, warzywach i miodzie.
Fruktoza jest formą cukru występującą naturalnie w roślinach i, podobnie jak glukoza, jest monosacharydem. Monosacharyd oznacza, że cząsteczka jest w najmniejszej postaci i dlatego nie musi być rozkładana przez organizm. Wiele owoców zawiera naturalnie wysoką zawartość fruktozy, a połączenie fruktozy, błonnika i wody sprawia, że cukier powoli i pewnie ucieka do krwi. Ale fruktoza jest również dodawana do napojów bezalkoholowych i słodyczy, a kiedy ją spożywasz, otrzymujesz znacznie większe ilości fruktozy, niż gdybyś jadł owoce i jagody.
Skrobia to rodzaj węglowodanów występujących w ziemniakach, makaronie, ryżu i chlebie. Skrobia składa się z długiej serii cząsteczek glukozy (polisacharydów), które są ze sobą związane i które są łatwe do rozbicia przez organizm.
Sacharoza, czyli biały „cukier stołowy” (rodzaj cukru granulowanego) składa się w połowie z fruktozy i w połowie z glukozy. Postać ta jest zaliczana dodisacharydów, co oznacza połączenie dwóch form cukru.
Tak więc sacharoza znajduje się we wszystkich produktach spożywczych, które zawierają cukier.
JAK CUKIER WPŁYWA NA JELITA
Chociaż cukry te smakują podobnie i słodko, wpływają na organizm na różne sposoby. Główną różnicą jest to, że gdy glukoza i skrobia docierają do krwi, pobudzają trzustkę do uwalniania insuliny. Fruktoza z kolei, nie stymuluje trzustki i dlatego nie uwalnia insuliny. W przypadku błony śluzowej jelit badanie na myszach wykazało, że glukoza była najgorsza, ale wszystkie cukry użyte w tym eksperymencie doprowadziły do zmian we florze jelitowej myszy. Jest to zgodne z wieloma innymi badaniami, które wykazały, że flora jelitowa zarówno myszy, jak i ludzi może się szybko zmienić po zmianie diety.
Po tygodniu przyjmowania cukru naukowcy mogli zaobserwować wyraźne zmiany we florze jelitowej, szczególnie u myszy karmionych glukozą. W nich było więcej bakterii, o których wiadomo, że wytwarzają enzymy rozkładające śluz, podczas gdy inne, pożyteczne bakterie często występujące w jelitach, takie jak Lactobacillus, zmniejszyły swoją liczbę. Naukowcy zauważyli również, że warstwa śluzu (nabłonek jelitowy) w wyściółce jelita grubego przerzedziła się i że pojawiły się oznaki infekcji innymi bakteriami.
ŹRÓDŁA
UT Southwestern Medical Center. High-sugar diet can damage the gut, intensifying risk for colitis. Pressmeddelande 2020-10-28.
Khan S, Waliullah S, Godfrey V, Khan MAW, Ramachandran RA, Cantarel BL, Behrendt C, Peng L, Hooper LV, Zaki H. Dietary simple sugars alter microbial ecology in the gut and promote colitis in mice. Sci Transl Med. 2020 Oct 28;12(567):eaay6218.
Fitoestrogeny to szerokie określenie substancji występujących w różnych roślinach. Ich zawartość chemiczna jest podobna do estrogenu i dlatego mogą wywoływać efekty podobne do hormonów zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, ponieważ mogą wiązać się z receptorami estrogenu w komórkach organizmu.
Czym są fitoestrogeny?
Estrogen, żeński hormon płciowy, składa się z kilku różnych rodzajów estrogenów, z których estradiol, E2 lub 17-beta-estradiol, jest uważany za najważniejszy z estrogenów. Pomimo tego, że estradiol jest żeńskim hormonem płciowym, w niewielkich ilościach występuje również u mężczyzn.
Fitoestrogeny występujące w roślinach są podobne do naturalnego estradiolu estrogenowego w organizmie i mogą wiązać się z receptorami estrogenowymi w komórkach ssaków. Może to powodować zarówno efekty równoważące hormony, jak i zaburzające. (1)
Na samym początku ludzie zainteresowali się fitoestrogenami w Australii, kiedy zobaczyli, że płodność owiec poprawiła się po wypasaniu na polach porośniętych czerwoną koniczyną, czyli gatunkiem koniczyny o dużej zawartości fitoestrogenów. (2)
Należy podkreślić, że część fitoestrogenów dostarczanych wraz z dietą jest wchłaniana przez organizm, ale większość jest wydalana przez przewód pokarmowy i nerki.
Gdzie znaleźć fitoestrogeny?
Dostarczenie fitoestrogenów z dietą nie jest trudne, ponieważ znajdują się one w różnych gatunkach roślin. Wiele z tych pokarmów zawiera zarówno witaminy, minerały, jak i dużą ilość błonnika, który korzystnie wpływa na nasz mikrobiom, czyli wspiera wszystkie dobroczynne bakterie jelitowe i ich geny.
Fitoestrogeny znajdziesz w następujących pokarmach: (3)
Orzechy i nasiona
Nasiona lnu
Ziarna słonecznika
ziarenka sezamu
Migdały
Orzechy włoskie
Owoce
Jabłka
Granaty
Truskawki
Żurawina
Winogrona
Warzywa
Marchew
Pochrzyn
Soczewica
Kiełki lucerny
Kiełki
fasola mung
fasola
Produkty sojowe
Soja
Tofu
Tempeh
Zupa miso
Pasta miso
Zioła
Czerwona koniczyna
Chmiel
Korzeń lukrecji
Zboża
Owies
Żyto
Ziarno
Kiełki pszenicy
Fitoestrogeny to zbiorcza nazwa hormonów roślinnych, ale gdy przyjrzymy się im bliżej, zawierają one różne specyficzne fitoestrogeny, takie jak izoflawony i daidzeina w soi, lignany w siemieniu lnianym, życie i jagodach oraz prenyflawonoidy w chmielu.
Mikrobiom aktywuje fitoestrogeny
Warzywa pomagają urozmaicić naszą florę jelitową, a sam mikrobiom odgrywa ważną rolę w aktywowaniu pozytywnego działania fitoestrogenów. Mikrobiom może rozkładać substancje na izoflawony, na przykład z soi, i czynić je użytecznymi dla orgnimu. Substancja, która jest metabolizowana z izoflawonów w bakteriach jelitowych, nazywana jest equolem. Szacuje się, że tylko 30 procent ludzi może wytwarzać equol i wydaje się, że populacja azjatycka i wegetarianie metabolizują go lepiej niż reszta populacji. (4, 5, 6, 7) Wyższe poziomy equolu we krwi są związane z niższym ryzykiem osteoporozy, chorób sercowo-naczyniowych i niższymi markerami stanu zapalnego, takimi jak CRP. (8, 9)
Co mogą osiągnąć fitoestrogeny?
Według badań izoflawony, które są rodzajem fitoestrogenów, mogą zmniejszać uderzenia gorąca i korzystnie wpływać na gęstość kości, ciśnienie krwi i równowagę cukru we krwi u kobiet w okresie menopauzy. (10) Ekstrakt z kwiatu chmielu był tradycyjnie stosowany do łagodzenia łagodnych objawów stresu i wspomagania snu. (11) Podobnie jak koniczyna czerwona, chmiel zawiera fitoestrogeny, które mogą łagodzić objawy menopauzy. W jednym badaniu kobietom w okresie menopauzy podawano suplementy w postaci ekstraktu z chmielu. U kobiet objawy menopauzy, w postaci m.in. uderzeń gorąca, znacznie się zmniejszyły. (12)
Mężczyźni ze świeżo zdiagnozowanym rakiem prostaty mogą odnieść korzyści ze spożywania fitoestrogenów, szwedzkie badanie wykazało, że ci, którzy spożywali dużo fitoestrogenów, na przykład z fasoli, produktów sojowych, nasion lnu, nasion słonecznika, jagód i orzeszków ziemnych, mieli o 26 procent mniejsze ryzyko raka prostaty. (13)
Jednak fitoestrogeny mogą mieć odwrotny tj. negatywny wpływ w różnych postaciach raka, dlatego zawsze dobrze jest skonsultować się z dietetykiem lub lekarzem.
Wady i zalety fitoestrogenów
Istnieją mieszane opinie na temat spożywania dużych ilości fitoestrogenów. Gdy w twoim organizmie panuje równowaga hormonalna lub nie potrzebujesz dodatkowych hormonów, na przykład, gdy jesteś dzieckiem, nastolatką lub osobą dorosłą w wieku rozrodczym, wówczas wysokie spożycie estrogenów może nie być wskazane. Niektóre badania wykazują negatywny wpływ, a inne nie wykazują żadnego efektu. Dlatego dobrym pomysłem może być ostrożne przyjmowanie fitoestrogenów z suplementów diety w tych grupach docelowych, zanim poznamy dokładniejsze odpowiedzi na temat ich roli w tej grupie badawczej.
Z drugiej strony przyjmowanie dodatkowych fitoestrogenów w okresie menopauzy wydaje się dobrym pomysłem na poprawę samopoczucia.
Odniesienia:
- Rietjens, I et al (2018), The potential health effect of dietary phytostrogens, Br J Parmacol, 2018 Jun; 174(11): 1263-1280,Published online 2016 Oct 20.
doi: 10.1111/bph.13622 - Höjer, A, Bernes, G, Gustavsson, A-M (2013), Fytoöstrogener i foder och mjölk, NYTT 4:2013, Sveriges Lantbruksuniversitet, Institutionen för norrländsk jordbruksvetenskap, SLU.
852185 SLU nr 4.pdf - Medical News (17 januari 2018). Phytoestrogens: Benefits, risks, and food list. Hämtad från:
www.medicalnewstoday.com/articles/320630#takeaway, - L Kolátorová , O Lapčík, L Stárka, (2018) Phytoestrogens and the intestinal microbiome Physiol, Res 2018 Nov 28;67 (Suppl 3): S401-S408. doi: 10.33549/physiolres.934022
- Franke, AA et al (2009) Phytoestrogenic isoflavonoids in epidemiologic and clinical research, Drug Test Anal. 2009 Jan; 1(1):14-21 doi:10.1002/dta.12
- Franke, AA et al (2011) Phytoestrogenic isoflavonoids in epidemiologic and clinical research Nutr Rev 2011 Aug;69(8):432-48.
doi: 10.1111/j.1753-4887.2011.00400.x - Lampe, JW et al (1998) Urinary Equol Excretion with a Soy Challenge: Influence of Habitual Diet, SAGE Journal Volume 217:3. doi: 10.3181/00379727-217-44241
- Jackson, RL et al (2011) Emerging evidence of the health benefits of S-equol, an estrogen receptor β agonist, Nutr Rev 2011 Aug;69(8):432-48. doi: 10.1111/j.1753-4887.2011.00400.x
- Setchell, KDR, Cole, SJ (2006) Method of defining equol-producer status and its frequency among vegetarians, J Nutr 2006 Aug;136(8):2188-93.
doi: 10.1093/jn/136.8.2188 - Chen, LR, Ko, NY, Chen, KH (2019) Isoflavone Supplements for Menopausal Women: A Systematic Review. Nutrients. 2019 Nov 4;11(11):2649
doi: 10.3390/nu11112649 - European Medicines Agency (EMA); Committee on Herbal Medicinal Products (HMPC). EMA/HMPC/682384/2013 Community Herbal Monograph on Humulus lupulus L., Flos; EMA: Amsterdam, The Netherlands; HMPC: London, UK, 2014; Volume 44, pp. 1–7.
- Aghamiri, V et al. (2016) The effect of Hop (Humulus lupulus L.) on early menopausal symptoms and hot flashes: A randomized placebo-controlled trial. Complement Ther Clin Pract. 2016 May;23:130-5.
DOI: 10.1016/j.ctcp.2015.05.001 - Hedelin, M et al (2006) Dietary phytoestrogen, serum enterolactone and risk of prostate cancer: the Cancer Prostate Sweden Study, Cancer Causes and Control, 2006 vol.17 No. 2, 169-180.
doi: 10.1007/s10552-005-0342-2
Premenopauza polega na dominacji estrogenów, co powoduje szereg objawów. Tutaj wymieniliśmy niektóre z pięciu najwyraźniejszych znaków, że jesteś na tym etapie swojego życia.
Coraz więcej zaczyna się w końcu zaczyna mówić głośno o PMS i menopauzie, ale dlaczego nikt nie mówi o premenopauzie? Czy odpowiedź może być tak prosta, że bardzo niewiele wiadomo, czym jest okres przedmenopauzalny i kiedy się zczyna?
Premenopauza może pojawić się już w wieku 40 lat, a średni wiek wejścia w menopauzę to 51 lat. Niektóre kobiety doświadczają okresu okołomenopauzalnego przez ponad dekadę, podczas gdy inne mogą odczuwać objawy przez krótki czas, zanim rozpocznie się u nich menopauza.
Ale czym jest peremenopauza i co dzieje się w organizmie? Premenopauza polega na dominacji estrogenów, co powoduje szereg objawów. Należą do nich między innymi:
1. Nieregularne plamienie. Nagle nie możesz już polegać na tym 28-dniowym cyklu i możesz spodziewać się plamienia, które trwa kilka dni na raz, a krwawienie zmienia się z miesiąca na miesiąc.
2. Wahania temperatury ciała. Możesz zacząć doświadczać uderzeń fal gorąca. Ale zaraz, dlaczego już mam uderzenia gorąca, nie jestem nawet blisko menopauzy? Tak, uderzenia gorąca mogą być również oznaką przedmenopauzy.
3. Zaburzenia snu mogą wskazywać, że jesteś w okresie okołomenopauzalnym. Jeśli budzisz się w środku nocy i masz trudności z ponownym zaśnięciem, może to oznaczać, że hormony sieją spustoszenie. Nawet nocne poty można uznać za wyraźną oznakę przedmenopauzy.
4. Bóle stawów, które pojawiają się w niewytłumaczalny sposób w biodrach i kolanach, mogą być wynikiem wahań hormonów. Kiedy poziom estrogenu spada, nasze stawy sztywnieją, co może powodować ból.
5. Niewyjaśnione wahania nastroju, uczucie obniżonego nastroju i lęk o niskiej intensywności mogą być oznakami okresu okołomenopauzalnego.
Źródło:
https://lyma.life/journal/7-signs-you-might-be-starting-perimenopause/